ωτουνίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ένυδρο φωσφορικό ορυκτό τού ασβεστίου και τού ουρανίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. autunite < Αutun, πόλη τής Γαλλίας όπου ανακαλύφθηκε, + κατάλ. -ite (πρβλ. -ίτης*].